Topside ท็อปไซด์

นาทีแรกของ Topside สะเทือนใจ เริ่มต้นด้วยคำพูดจากหนังสือเกี่ยวกับคนจรจัดที่เป็นแรงบันดาลใจให้กับภาพยนตร์เรื่องนี้ เรื่อง The Mole People: Life in the Tunnels Beneath New York City ของเจนนิเฟอร์ ทอธ JC บอกฉันในตอนแรกว่าชุมชนของเขาไม่มีลูก ผ่านไปครู่หนึ่ง เขากล่าวเสริมว่า เรามีผู้ใหญ่อายุไม่เกิน 5 ขวบ

ขณะที่เราซึมซับความคิดนั้น เราเห็นเด็กสาวรายหนึ่งรายล้อมไปด้วยความมืด มีลำแสงเพียงดวงเดียวจากด้านบนส่องใบหน้าของเธอราวกับนางฟ้าในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา จิตรกรรม. เธออาศัยอยู่ในอุโมงค์รถไฟใต้ดินร้างกับ Nikki แม่ของเธอ ซึ่งรับบทโดย Celine Held ผู้เขียนร่วมและผู้กำกับร่วม

ผู้อยู่อาศัยคนอื่นๆ บางส่วนได้สร้างบ้านเล็กๆ สำหรับตัวเองในเขาวงกตใต้ดินนี้ เฟอร์นิเจอร์สองสามชิ้น โคมไฟ หรือแม้แต่ประตู เด็กผู้หญิงดูการ์ตูนบนแท็บเล็ต แต่ไม่เคย “อยู่ข้างบน” หรือที่รู้จักกันในนามโลก เธอไม่มีแม้แต่ชื่อจริง เป็นแค่คำคุณศัพท์ ทุกคนเรียกเธอว่า Little (การแสดงที่เป็นธรรมชาติโดย Zhaila Farmer)

มีเสียงสะท้อนของ “ห้อง” ในความสัมพันธ์ของนิกกี้กับลิตเติ้ล แม่สร้างโลกที่อ่อนโยนและสบายใจ ปกป้องเด็กจากความรู้ถึงความโหดร้ายและการกีดกันที่เธอประสบ ที่นี่ บ้านหลังนั้นอยู่ในอุโมงค์ที่มืด มืดครึ้ม เย็นยะเยือก ด้วยเสียงรถไฟใต้ดินที่ดังก้องกังวาน เสียงรั่วไหล

เสียงกระทบกันที่ไม่สามารถระบุได้ และไฟฉายที่น่ากลัว

และล่วงล้ำซึ่งถือโดยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย นิกกี้บ่นเบาๆ กับลิตเติ้ล เพื่อให้แน่ใจว่าเธอปลอดภัย และเธอจะคอยตรวจสอบดูว่าปีกของลิตเติ้ลจะงอกออกมาจากหัวไหล่ของเธอที่งอกออกมาหรือไม่ แต่แตกต่างจากแม่ที่เข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวใน “ห้อง” นิกกี้ได้รับความเสียหายและไม่มากไปกว่าตัวเด็กเองที่เข้าใจสถานการณ์ของเธอ เธอไม่มีความสามารถในการคิดล่วงหน้า น้อยกว่านั้นต้องวางแผน

Topside ถ่ายทำในสไตล์สารคดีที่ใกล้ชิดสนิทสนม และภาพยนตร์เรื่องนี้ส่วนใหญ่มาจากมุมมองของลิตเติ้ล การเงยหน้าขึ้นมอง ได้ยินเสียงผู้ใหญ่รอบตัวเธอเป็นเสียงก้องเบาๆ ที่เข้าถึงได้อย่างแท้จริงและลึกซึ้งเกินเอื้อม ไม่ค่อยรู้ว่าสถานการณ์ของเธอเลวร้ายเพียงใด แต่เรารู้ เราสามารถจับบทสนทนารอบๆ

ตัวเธอได้ในขณะที่คนอื่นๆ ในอุโมงค์พยายามบอกนิกกี้ว่าเธอต้องวางแผนบางอย่างเพื่อจากไป พบเอกสารจำนวนหนึ่งพร้อมคำเตือนว่าอุโมงค์กำลังจะถูกทำลาย แต่เธออ่านไม่ออก สำหรับเธอแล้ว สิ่งเหล่านี้เป็นพื้นผิวสำหรับระบายสี

เจ้าหน้าที่มาถึงและแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ใจร้ายและพยายามให้ความช่วยเหลือ นิกกี้ก็คว้าลิตเติ้ลและพาเธอไปที่ด้านบนเป็นครั้งแรก มุมมองเปลี่ยนไปเมื่อนิกกี้มองหาสถานที่ปลอดภัยอย่างสิ้นหวัง เธอกลัวการจมอยู่ในระบบมาก ซึ่งอาจพรากเธอไปจากเธอเล็กน้อย จนเธอขัดขืนข้อเสนอความช่วยเหลือใดๆ ที่อาจเตือนความสนใจของหน่วยงานคุ้มครองเด็ก เธอยิ่งสิ้นหวังมากขึ้นเรื่อยๆ

การเผชิญหน้ากับคนรู้จักที่กินสัตว์อื่น (จาเร็ด อับราฮัมสัน ซึ่งน่าขนลุกพอสมควรเมื่อเป็นเลส) ถูกร่างภาพไว้บางๆ นักดนตรี Fatlip เป็นไฮไลต์ในฐานะผู้นำโดยพฤตินัยของชุมชนใต้พิภพที่ห่วงใย Little อย่างชัดเจนและพยายามทำให้ Nikki รับทราบสิ่งที่เกิดขึ้น

เจตนาดีของภาพยนตร์เรื่องนี้ชัดเจน ดังที่แสดงในภาพยนตร์สั้นเรื่องก่อนของเธอเรื่อง “Caroline” Held กังวลอย่างมากเกี่ยวกับเด็กที่มีความเสี่ยงและต้องการให้เราเห็นว่าพวกเขาอ่อนแอแค่ไหน แต่ความกังวลนั้นไม่เพียงพอที่จะชดเชยความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เกี่ยวกับความล้มเหลวที่น่าเศร้าของเครือข่ายความปลอดภัยทางสังคมหรือวิธีการที่คนชายขอบและเปราะบางสร้างชุมชนมากกว่าการแสดง

ของ Held ในฐานะ Nikki การต่อสู้ดิ้นรนของเธอที่จะไม่ละลายหายไปจนหมดต้องใช้ฉากสุดท้ายของภาพยนตร์และความละเอียดมาก ซึ่งตั้งใจที่จะนำเสนอตัวละครทั้งที่มีชัยชนะและยอมแพ้ไปพร้อม ๆ กัน ฉับพลันเกินกว่าจะสร้างผลกระทบที่เธอและ- นักเขียนและผู้กำกับร่วม โลแกน จอร์จ หวังไว้ การตั้งค่าทำให้ความลึก แต่ภาพยนตร์ยังคงอยู่บนพื้นผิว

อ่านบทความข่าวสารอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ junescottage.com อัพเดตทุกสัปดาห์